Śledź nas na:



Rodzina w Tangu i Moralności Pani Dulskiej

Wypracowanie na temat: Przedstawienie rodziny w literaturze na przykładzie Tanga Sławomira Mrożka i Moralności Pani Dulskiej Gabrieli Zapolskiej.

Literatura przedstawia nam rodzinę, aby pokazać dzieje jej członków, by rozważyć kwestie dotyczące człowieka i jego potrzeb, ukazać jej walory, lub ośmieszyć jej schemat. Rodzina to najstarsza i najpowszechniejsza forma życia społecznego. Każdy człowiek jest w sposób naturalny członkiem jakiejś rodziny. Ta z kolei, stanowi podstawę istnienia społeczeństwa, którego kondycja zależy od osób wchodzących w jej skład. Niestety, w każdej rodzinie są problemy, które nie zawsze potrafimy dostrzec. Od wielu wieków, te problemy są takie sam. Wielu twórców podejmowało starania ukazania nam rzeczywistego obrazu rodzin i zwróceniu uwagi na zapomniane przez nas wartości.

Jednym z nich był Mrożek, który w „Tangu” ukazał tragiczny obraz ekscentrycznej rodziny. W jej skład wchodzili najstarsi Eugeniusz i Eugenia, rodzice: Stomil i Eleonora , ich syn Artur i jego narzeczona Ala. Dziadkowie udający nastolatków (młodzieńcze zachowanie, gra w karty), są przez to żałośni i śmieszni. Stomil i Eleonora zachowują się jak „antyrodzice”, którzy odnoszą swoją „swobodę”, m.in. W stroju (piżama Stomila), w zachowaniu (bałaganiarstwo), niekonwencjonalność małżeństwa (zdrady Eleonory z Edkiem). W całym tym bałaganie Artur pragnie uporządkowania świata. Buntuje się przeciw nowatorskim pomysłom rodziców, nie może znieść ich „młodzieńczości”, braku zasad. Pragnie ładu, uporządkowanego i normalnego życia, chce urządzić sobie mieszczański ślub, nosi elegancki garnitur.

W „Tangu” mamy do czynienia z typowym konfliktem pokoleń: syn przeciw rodzicom, tyle, że zupełnie odwrócony, bo rodzice reprezentują „szaleńcze nowości” a syn tradycję i uporządkowanie. Artur, który nie może znieść świata rodziców, pragnie wprowadzić w życie swoją ideę. Poza tym kocha kuzynkę Alę i pragnie się z nią ożenić. Organizuje ślub, lecz nie jest w stanie sam unieść ciężaru swojej ideologii i przeżywa chwile załamania. Na domiar złego dowiaduje się o niewierności swojej narzeczonej.

Rodzina została tu ukazana w sposób groteskowy. Groteskowo zostały scharakteryzowane postacie. Absurdem jest śmierć babci, kary jakie nakłada na dziadków Artur, zmuszenie ojca do zadbania o swój wygląd. Artur ze swoim intelektualnym podejściem, nie może nic zdziałać. Ponosi klęskę- zwycięża bezmyślność i zło.

Podobny motyw rodziny, a dokładnie jej mieszczański obraz obserwujemy także w „Moralności pani Dulskiej” G. Zapolskiej. Dulska jest czujna, widzi i słyszy wszystko. To ona jest głową rodziny. Mąż Dulskiej- Felicjan, nie angażuje się w sprawy domowe. Troskę o wszystko pozostawia żonie, jest jej całkowicie poddany, lecz się nie buntuje. Regularnie otrzymuje od małżonki wyliczone na kawiarnie kieszonkowe, kradnie cygara. Pani Dulska ma swoje sposoby na „wychowanie” męża: „A co do męża można go uchodzić, Pensję zabierać(...), a cygara samej kupować i suszyć na piecu”.

Państwo Dulscy mają troje dzieci: syna Zbyszka, i dwie córki: Melę i Hesię. Żywa i energiczna Hesia jest wyraźnie podobna do matki, Mela natomiast, skromna cicha, wdała się w ojca. Zbyszko zafascynowany środowiskiem cyganerii, noce spędza poza domem w kawiarniach, w towarzystwie różnych kobiet. Wdaje się nawet w romans ze służącą (Hanką).

Pani Dulska jest kobietą ograniczoną, chciwą zachłanną i jednocześnie zakłamaną i obłudną. Jest bezkrytyczna wobec siebie, prawdziwy tyran i despota we własnym domu. Żyjąc w takiej rodzinie, młody człowiek może stać się jednym, wiernym odzwierciedleniem rodziców. Hesia jest podobna do matki. Mela nie akceptuje tego wzorca- wspomina nawet o pójściu do klasztoru, ale brat uważa, że i ona ulegnie wpływom środowiska, w którym się wychowała.

Dulska ma dwie twarze: jedną dla obcych- kobiety godnej, która dba o swoją rodzinę, chodzi do kościoła, uznaje zasady moralne i prowadzi porządny dom. Zaś druga, to twarz kobiety-tyrana domowego, dla której najważniejszy w życiu to pieniądz i zachowanie pozorów. Nie jest więc to obraz szczęśliwej polskiej rodziny, gdzie pieniądz i cywilizacja powodują, że więzi rodzinne stają się coraz słabsze.



Zobacz także